Afgelopen week ontmoette ik haar in mijn praktijk. Signalen van een burn-out, zoals zij het zelf omschreef, brachten haar bij mij. Het gepieker, al die gedachten, het pleasen van anderen, ‘Ik word er zo moe van en ik ben er zó klaar mee!’ En dat laatste sprak ze meerdere keren uit vol overtuiging.
De energie liegt nooit
Welke energie zat er onder deze woorden? Enerzijds was er de energie van ongelooflijke power. Ze eiste als het ware van zichzelf het anders te gaan doen, links om of rechts om. Ze had hier ook al stappen in gezet. Mensen achter zich gelaten die haar alleen maar energie kosten. Anderzijds zat er op die uitspraak ook lading. Boosheid, ongeduld, oordeel, onmacht, behoefte aan controle.
In de Access Bars sessie die volgde werd ze zich meer en meer bewust dat ze ergens dat vrolijke meisje, het zonnetje van de klas, zoals haar juf haar noemde, kwijtgeraakt was. Dat het gevecht, het geruzie, gelijk willen halen, willen overtuigen ook, niet bijdroeg aan haar.
Het is niet van jou
Ze werd zich meer en meer bewust dat alles waar ze in getriggerd wordt door anderen niet van haar is, niets over haar zegt en wel alles over de ander. Ook dat ze daar niets mee hoeft, het bij de ander mag laten. Dat ze de ander niet kan veranderen.
In de sessie mocht energetisch zoveel losgelaten worden. Zo bijzonder hoe zij en haar lichaam kozen de zwaarte, de standpunten, overtuigingen als het ware van zich af te schudden.
Rust
‘Ik ervaar een rust, die ik al heel lang niet gevoeld heb’ waren haar woorden aan het einde van de sessie. Met enkele simpele tools in handen en een grote lach op haar gezicht ging ze naar huis. ‘Je hoort weer van mij’ hoorde ik haar nog zeggen.
Dankbaar voor Access Bars en de mensen die kiezen voor meer gemak en plezier. Dankbaar voor de mensen die mij het vertrouwen geven hen hierin te faciliteren.
0 reacties